De immorele maatschappij deel 1
Serge Lutgens
Onze vereniging ontstond uit een rabiate gebeurtenis in 2020. Een huiveringwekkend virus trok de wereld rond, ziekenhuizen stroomden vol, en angstbeelden overspoelden het nieuws. Mensen stierven bij bosjes aan de beademing terwijl experts zoals Neil Ferguson miljoenen doden voorspelden. Ab Osterhaus schilderde dagelijks de meest ontstellende scenario’s, en draconische maatregelen werden opgelegd: boetes voor nabijheid, sluiting van horeca en winkels, en overal slogans als “Samen tegen Corona” en “1,5 meter om je mamma’s life te saven”.
Bejaardentehuizen werden tot detentiecentra, waar ouderen eenzaam stierven. Voor wie overleefde bracht de experimentele gentherapie een jaar later alsnog de dood. Angst beheerste de samenleving, die maatregelen en immunisatie als ritueel omarmde. Het leed werd geaccepteerd, want het alternatief leek zoveel erger.
Al snel toonde epidemioloog John Ioannidis via meta-analyses aan dat het virus vooral zwakken en ouderen trof, terwijl het voor de gezonde meerderheid niet gevaarlijker was dan een griep. Voor jongeren met een sterk immuunsysteem was het zelfs vergelijkbaar met een zware verkoudheid. Bovendien ontbrak wetenschappelijke onderbouwing voor de meeste maatregelen.
Een kleine groep weigerde de angstverhalen te geloven maar kreeg harde weerstand. Ze werden gecensureerd, geridiculiseerd en als “wappie” bestempeld. Wetenschappers verloren hun banen, demonstraties eindigden in geweld en families gingen aan de verdeeldheid ten onder.
Hoe kon dit vier jaar geleden gebeuren, en hoe zijn zoveel mensen erin meegegaan? Mattias Desmet noemt dit groepsvorming, maar het kan ook vanuit een meer psychopathologische invalshoek worden bekeken. Deze perspectieven vullen elkaar aan.
De sociopaat als kern van de systeemrot
Psychopathie (ook wel sociopathie) staat niet als aparte stoornis in de DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders). Het wordt vaak gekoppeld aan stoornissen zoals de Antisociale persoonlijkheidsstoornis, Narcisme, Borderline of de Histrionische persoonlijkheidsstoornis. Volgens Jan Storms (auteur van Destructieve relaties op de schop) kan psychopathie een basis vormen voor deze stoornissen, maar het is niet hetzelfde.
Psychopathie kan zich uiten als diep toxisch gedrag dat verborgen wordt achter een “masker” van DSM-persoonlijkheidsstoornissen, hoewel niet al deze stoornissen noodzakelijkerwijs psychopathische wortels hebben. Andersom kunnen psychopaten hun stoornis soms zelfs zo goed verbergen dat ze oppervlakkig gezien normaal lijken.
Wat is psychopathie? Het is lastig in een persoonlijkheidsstoornis te vangen, omdat het niet alleen uiterlijke kenmerken betreft. Psychopathie kan het best worden gedefinieerd als de afwezigheid van bewustzijn of verbinding met de zielekern, wat een geweten onmogelijk maakt. Deze innerlijke leegte leidt vaak tot een onweerstaanbare zucht naar macht en het verdraaien van waarheid en werkelijkheid (gaslighting), om die macht te kunnen handhaven.
Opvallend is dat veel hoogfunctionerende psychopaten of sociopaten zich bevinden in de top van het bedrijfsleven en de politiek. Waar ongeveer vijf procent van de normale bevolking psychopathische trekjes heeft, loopt dit in de top van het bedrijfsleven op tot twintig procent en in de politiek zelfs tot vijftig procent. Hun gebrek aan empathie en sterke manipulatieve vaardigheden maken hen effectief, maar ook uiterst gevaarlijk in machtsposities.
In de volgende nieuwsbrief gaan we dieper in op manipulatie en gaslighting door psychopaten, en hoe we ons hiertegen, zowel in het klein als in het groot, kunnen wapenen.
Bronnen:
Jan Storms: Destructieve relaties op de schop – psychopathie herkennen en hanteren
Website Jan Storms: Jan Storms’ webstek
